ต้นสมอไทย

ชื่อ : ต้นสมอไทย สมออัพยา หรือ ส้มมอ

ลักษณะของต้น : กะเหรียงเรียกว่าม่าแนหรือหมากแหน่ะ เป็นพืชท้องถิ่นในเอเชียใต้ ภาคอีสานเรียกหมากแน่ะ หรือม่าแน่ เป็นต้นไม้ยืนต้นขนาดกลาง เปลือกลำต้นสีเทาอมน้ำตาล แตกเป็นร่องตามยาว ใบเดี่ยว เรียงสลับ ปลายแหลม ใบใหญ่ขนาดประมาณใบกระท้อนสีเขียวเข้ม มีขนอ่อนสีน้ำตาลปกคลุม ปลายใบเป็นติ่งแหลม ดอกสีขาวนวลขนาดเล็กกลิ่นหอม ออกเป็นช่อ ผลค่อนข้างกลมหรือรูปไข่ ผิวเรียบ สีเขียวอมเหลืองหรืออมแดง มีเมล็ดเดียว แห้งแล้วเป็นสีดำ ขยายพันธุ์ด้วยการเพาะเมล็ด

ใบ : ยอดอ่อนสีเหลือง อมน้ำตาลมีขนเล็กน้อย เมื่อใบแก่จะไม่มีขน ลูกมีสีเขียวลักษณะเป็นสี่เหลี่ยม

ผล : ออกผลประมาณเดือน สิงหาคม – ธันวาคม ถ้าจะเปรียบเทียบลักษณะจะคล้ายต้นรกฟ้า

รส-กลิ่น : ใบรสฝาด เปลือก แก่น กระพี้ รสฝาด เมล็ดมีรสฝาด เนื้อลูกรสเปรี้ยว กลิ่นฝาดอมเปรี้ยว

ประโยชน์ : ใบใช้สมานแผล แก้ท้องเสีย เปลือกของลำต้น เมล็ด และแก่น ใช้สมานแผลสมานแผลในลำไส้ นิยมนำเปลือกต้มน้ำ แทรกเป็นยาใช้แก้อาการน้ำเหลืองเสีย แผลพุพอง น้ำกัดเท้า เนื้อหุ้มเมล็ดเป็นยาถ่าย แต่ห้ามใช้สำหรับคนไข้ที่มีอาการท้องเสีย ท้องเดิน

อ้างอิง : https://th.wikipedia.org/wiki/สมอไทย

           
            ผู้จัดทำ

นายพุทธรักษ์   ภูพันเกิน

นายอดิศักดิ์     อิศาสตร์

นายขวัญ        หงษ์พันธ์